De naam Nina Bobo

Vaak krijg ik de vraag hoe ik aan de naam Nina Bobo kom. Heten misschien mijn dochters Nina en Bo? Of de hond? Of onze oude konijnen? Had allemaal gekund.
Nina Bobo is een heel oud wiegenlied dat gezongen wordt in Indonesië. En als je naar mij kijkt, kun je vast wel zien dat ik niet helemaal Nederlands ben. Dat komt doordat ooit lang lang geleden enkele van mijn vader’s over-over-over-over-overgrootouders van Europa naar Indonesië zijn afgereisd. Dat was een lange reis met een grote boot, want vliegtuigen bestonden nog niet. Met een hart vol verwachting over hoe het zou zijn zo ver van Nederland, voeren ze maandenlang over zeeën en oceanen. Er was nog geen internet en ook waren er nog niet veel foto’s. Hoe Indonesië zou zijn, wisten ze alleen van verhalen. Ze hadden nog nooit een banaan of kokosnoot gezien, laat staan een olifant! Wat zullen ze hun ogen hebben uitgekeken toen ze daar aan land kwamen. Ook mensen met een donkere huidskleur hadden ze misschien nog nooit gezien: ik denk dat ze vol verwondering hebben rondgekeken in dit verre tropische land wat hun nieuwe thuis zou worden.
Mijn voorouders zijn daar verliefd geworden op Indonesische mensen, gingen trouwen en kregen lichtbruine kindjes. Dat was eigenlijk niet zoals het hoorde: blanke mensen hoorden met blanke mensen te trouwen. De inlandse donkere mensen waren maar goedkope hulpen die voor een hongerloon voor ze moesten werken. Daar kunnen wij ons niets bij voorstellen, he, wij weten echt wel dat huidskleur en waar je geboren bent, niets uitmaakt. Het gaat er om wie je van binnen bent, in je hart.
Na een verschrikkelijke oorlog zijn er veel mensen met Europese voorouders weer teruggegaan naar ons kikkerlandje. Dat was wel even wennen: van de warmte en alle tropische planten en dieren, naar een veel kouder land waar ze vaker aardappels dan rijst eten. Sommige van deze mensen verlangden terug naar hun mooie warme tropische Indonesië en bleven de liedjes zingen die ze in Indonesië als kind zongen of voorgezongen kregen. Dat gaf ze een warm en fijn gevoel. Eén van die liedjes is Nina Bobo. Je kunt het wel op youtube of spotify luisteren. Nina Bobo is een liedje dat ergens heel diep in mijn geheugen weggestopt zat en ineens, een paar jaar geleden, hoorde ik het en ik wist: dit liedje ken ik! Op dit liedje zijn heel veel van mijn opa’s en oma’s in slaap gezongen of mee getroost als kind. En met hun honderden en duizenden kinderen meer, helemaal aan de andere kant van de wereld. Hoe bijzonder is dat! Voor mij was het dan ook snel duidelijk dat mijn kinderyogastudio Nina Bobo zou gaan heten!